Arbeidsongeschiktheid

Arbeidsongeschiktheid betekent het niet in staat worden geacht arbeid te verrichten met een erkende economische meerwaarde. Dat iemand geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt is, kan zowel een lichamelijke als psychische oorzaak hebben.

Ziekte en arbeidsongeschiktheid

Een persoon is ziek als hij een ziekte heeft, zoals griep of reuma. Een persoon is arbeidsongeschikt als hij niet meer kan werken. Iemand die ziek is, is niet altijd arbeidsongeschikt en andersom. Een persoon die griep heeft, kan soms nog wel werken. Hij is dan dus wel ziek, maar niet arbeidsongeschikt. En iemand die een dwarslaesie heeft is arbeidsongeschikt, maar niet ziek.

De wetgeving maakt ook onderscheid tussen ziekte en arbeidsongeschiktheid. De eerste 104 weken dat iemand niet kan werken, is er wettelijk gezien sprake van ziekte. Er is wettelijk gezien sprake van arbeidsongeschiktheid als er nog niet (volledig) gewerkt kan worden na deze 104 weken. Bij ziekte of arbeidsongeschiktheid kan het inkomen verminderen of nihil worden. Er is dus een inkomensrisico bij ziekte of arbeidsongeschiktheid.

Werkloosheid

Een persoon is werkloos als hij geen betaald werk heeft, maar wel beschikbaar is om betaald werk te doen. Een persoon die betaald werk doet en werkloos wordt, verliest (een deel van) zijn inkomen. Er is dus een inkomensrisico bij werkloosheid.